خدایا به هر آنکه دوست می داری بیاموز که عشق از زندگی
کردن بهتر است و به هر آنکه دوست تر می داری بچشان که
دوست داشتن از عشق هم برتر است
اگه گار شما به جایی رسیده که خودتون به خودتون ایمیل می
زنین !.........اینجوری هم یه صفایی داره
اگه در حال فرستادن قلب و بوسه با مسنجر متوجه شدین یکی
پشت سرتون وایساده !.........این روز ها دیگه عیبی نداره بابا
اگه بعد از 3ساعت چت کردن یادتون اومد که با اینترنت ساعت
500تومن وصل شده بودین !......... اصلاً مهم نیست
اگه سر مراسم خواستگاری،همونجا،عروس خانوم گفت
نه!.........ایشاالله خوشبخت بشه
اگه ماشینتون جلوی یه مدرسه دخترونه پنچر شد و شما پنچر
گیری بلد نبودین !.........خودتون رو نبازین
اگه شمعهای کیک تولد شما رو بقیه فوت کردن !.........لبخند
بزنین
اگه یه بار همه 20واحد رو توی یه ترم افتادین !......... بی
خیالش
اگه شما رو با نمره 11.99مشروط کردن !.........خوب شده
دیگه
اگه استاد می خواد به جای آقا بهتون بگه خانوم !.........بگه
اگه یه دفعه هارد 60گیگابایت شما هاپولی هاپو شده!.........پیش
میاد دیگه
اگه آمریکا یه موشک اتمی تنظیم کرده درست روی خونه
شما !.........مسئله ای نیست
اگه صبح اول مهر بجای ساعت 6،ساعت 7 رفتین سر
کار !.........دقیقا" رفتین سر کار
اگه کفشی رو که امروز واکس زدین رو همه لگد می
کنن !.........تعجبی نداره
اگه درست شب امتحان بعد از مدتها به عروسی دعوت
شدین !.........مبارکه،عروسی رو که نمی شه نرفت
اگه توی انتخاب واحد به شما 13واحد بیشتر
نرسیده !.........حتما" حکمتی توی اون بوده
اگه بغل دستی شما سر کلاس که اتفاقا" کنار شما ردیف اول
نشسته انگشتش رو تا مچ توی دماغش فرو کرد،شش دور
بپیچوند، بعد با یه حالت دورانی
بیرون آورد،خوب بهش نگاه کرد و بعد خیلی آروم زیر میز کلاس
دستش رو پاک کرد !.........نه !این یکی رو شرمنده . آدمیزاد هم
یه تحملی داره
در مورد حکومت و سیاست هست , ممکنه کمی برام از سیاست و
حکومت بگی
باباش پس از تفکری کوتاه میگه :خب ببین فکر می کنم بهترین
راه برای توضیح حکومت و سیاست اینه که با مثالی در مورد
خانواده خودمون
مساله رو حالیت کنم
من سرمایه دارم چون نون بیار خانواده ام , مامانت دولت است
چون همه چیز زیر نظر اوست , کلفت ما طبقه کارگر است جون
برای ما کار می کند , خود تو هم خلق یا مردمی و برادر کوچکت
هم نسل آینده است
امیدوارم این مثال در فهم سیاست و حکومت به تو کمک کنه
فکراتو بکن و فردا بهم بگو
پسرک با اندیشه حکومت و سیاست به خواب می ره
اما نصف شب با صدای گریه برادرش از خواب می پره
وقتی میره سراغش میبینه که جاش رو حسابی کثیف کرده
میره به اتاق خواب بابا و مامانش بهشون خبر بده , میبینه که
جای باباش خالیه , مامانش رو صدا میزنه اما چون بیدار نمیشه
میره طرف اتاق خواب کلفتشون
اونجا
میبینه که باباش مشغول کار با کلفت هست
نا امید بر می گرده توی رختخوابش و می خوابه
فردا صبح سر صبحانه باباش ازش می پرسه : خب راجع به
سیاست و حکومت فکر کردی , حالا می دونی اینا چی هستن
پسرک می گه : آره
دیشب نصفه شب خوب فهمیدم سیاست و حکومت چی هستند
باباش می گه :آفرین پسرم , بگو ببینم چی فهمیدی
پسرک می گه :فهمیدم که در حالی که سرمایه دار داره ترتیب
طبقه کارگر رو می دهد دولت در خوابه خوشه و محلی به مردم
نمی ذاره در حالی که نسل آینده داره در ان و گه دست و پا میزنه
گـلـه مـیـکـرد ز ِ مـجـنـون لـیـلـی
بازمن ماندم و خلوتی سرد ، خاطراتی ز ِِِِِِِِِِِ بگذشته ای دور یاد
عشقی که با حسرت و درد ، رفت و خاموش شد در دل گور
روی ویرانه های امیدم دست افسونگری شمعی افروخت مرده ای
چشم ِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِ پر آتشش را از دل گور بر چشم من دوخت
ناله کردم که ای وای ، این اوست ، در دلم از نگاهش هراسی
خنده ای بر لبانش گذر کرد که ای هوسران ،مرا می شناسی
قلبم از فرط اندوه لرزید ، وای بر من که دیوانه بودم وای بر من
که من کشتم او را ، وَََََََََََََه که با او چه بیگانه بودم
او به من دل سپرد و به جز رنج ، کِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِی شد از عشق من حاصل ِِِِِِِِِِِِِِِِِ او
با غروری که چشم مرا بست پا نهادم بر روی دل او
من به او رنج و اندوه دادم ، من به خاک سیاهش کشاندم وای بر
من ، خدایا ، خدایا ، من به آغوش گورش کشاندم
همچو طفلی پشیمان دویدم تا که در پایش افتم به خواری تا بگویم
که دیوانه بودم ، می توانی به من رحمت آری
دامنم شمع را سرنگون کرد ، چشم ها در سیاهی فرو رفت ناله
کردم مرو ،صبر کن ، صبر ، لیکن او رفت ، بی گفتگو رفت
تو را می خواهم و دانم که هرگز به کام ِِِِِِِِِِِِِِ دل در آغوشت نگیرم
تویی آن آسمان ِِِِِِِِِِِِ صاف و روشن ، من این کنج ِِِِِِِ قفس مرغی اسیرم
ز ِِِِِِِِِِِِ پشت میله های سرد و تیره ، نگاه ِِِِِِِِِِِِِ حسرتم به رویت
در این فکرم که دستی پیش آید و من ناگه گشایم پر به سویت
در این فکرم که در یک لحظه غفلت از این زندان ِِِِِِِِِِِِِِِِِِِ خامُُُُُُش پر
بگیرم
به چشم مرد زندانبان بخندم ، کنارت زندگی از سر بگیرم
در این فکرم من و دانم که هرگز مرا یاری رفتن زین قفس نیست
اگر هم مرد زندانبان بخواهد ، دگر از بهر ِِِ پروازم نفس نیست
ز ِِِِِِِِِِ پشت میله ها هر صبح روشن ، نگاه ِِِِِِِِِ کودکی خندد به رویم
چو من سر می کنم آواز شادی ، لبش با بوسه می آید به سویم
اگر ای آسمان ، خواهم که یک روز از این زندان ِِِِِِِ خاموش پر
بگیرم
به چشم ِِِِ کودک ِِِِِ گریان چه گویم ، ز ِِِِِِِ من بگذر ، که من مرغی
اسیرم
من آن شمعم که با سوز ِِِِِِِِِ دل خویش ، فروزان می کنم ویرانه ای
را
اگر خواهم که خاموشی گزینم ، پریشان می کنم کاشانه ای را
هر یار اهل نیرنگ ، هر دوست اهل ِِ حیله
با پشت خُُُرد ِِِ خنجر موندم تو این قبیله
این جهان پر است از صدای پای مردمی است که مرگ من روزی فرا خواهد رسید ، در بهاری روشن از امواج در زمستان غبار آلود و دور ، یا خزانی خالی از فریاد و شور خاک می خواند مرا هر دم به خویش ، می رسند از ره که در آه شاید عاشقانم نیمه شب ، گل به روی گور غمناکم نهند
همچنان که تو را دوست می دارند
طناب دار تو را می بافند
نور
خاکم نهند
تا کِی جفا کِِِشم زِِِ تو ، ای بی وفا برو
بگذاشتم به مُُُُُدََََََّعیان مُُُُدََََّعا ،برو
دشمن نکرد آنچه تو کردی به دوستی
بیگانه ام دگر برو ای آشنا ، برو
امّید صلح نیست دگر ، نیست
منشین برو ، برو ای بی وفا برو
عشق اگر با تو بیاید به پرستاری من
شب هجران نکند قصدِِِِِِ دل آزاری من
روزگاری که جنون رونق بازارم بود
تو نبودی که بیایی به خریداری من
برگ پاییزی ام و خسته دل از باد خزان
باغبان نیز نیامد پی ِِ دلداری من ما پرنده های تنها زیر ِِِِ شیروونیه خونه هر دو تا خسته ز ِِِِِ غربت ، هر دو آواره ز ِِِِِِِ لونه ما دو تا مثل ِِ مسافر ِِِِِِ کویر ، تشنه ی جرعه ای از محبّتیم ولی بیگانه ز ِ هم ، در این سرا لب ها بسته ، پر از شکایتیم اگه دست سرنوشت رقم ِِ بخت رو برامون می نوشت یا اگه غارت ِِِِِِِِِِِِ باد بهمون فرصت ِ بودن می داد دیگه دنیا برامون تنگ نمی شد ، دیوارای لونمون سنگ نمی شد
تو حِِِِِِِِِِِِِِِیرانی در این هنگامه ، من هم از تو حِِِِِِِِِِِِِِِِِیران تر
تو در آغاز آبادی ، منم هر لحظه ویران تر
در این بنبست ظلمانی ، رهایی را چه می دانی ؟
فرار از خود به سوی هم و یا از هم گریزان تر
اگر از راه برگردیم سراپا حسرت و دردیم
گذشتن مرگ ، ماندن درد ، کدامین است آسان تر پرنده ی قشنگی بود و پر زد ، رفیق ِِِِ روز ِِِ تنگی بود و پر زد خیال کردم دلش دنبال ِِ عشقه ، پِِِِی ِِِِِ خوش آب ورنگی بود و پر قلبم گرفت ای نازنین نفس دیگه نفس نیست آه این زمین و سر زمین واسم به جز قفس نیست تا کی بگم آه ، ای خدا مگه دلِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِ درد آشِِِنام هر چی کشیده بس نیست ، رنجی که دیده بس نیست یه جا اگه قبله ی حاجات بود ، یه جا اگه جای مناجات بود صد جا دیگه دار مکافات بود ، صد جا دیگه جای مجازات بود تو ای عزیز ترین کَََسم ، پشت و پناهم باش یه تکیه گاه مهربون ، رفیق راه من باش
زد
آقا اینم آقا لوییز کنار ریوالدو
دو تا چشمام همه جا دنبال ِِِِ تو می گرده
با نبودنت دلم با غصّه ها سر کرده
شب و روز در پی ِِِ تو من همه جا را گشتم
یکی گفت غصّه نخور اون داره بر می گرده تو اونجا و من اینجا ، امان از درد دوری من ماندم و رویاها ، نه شوق و صروری دور از تو من ندارم نه شور وغروری آه ای خدای عالم تا کی غم صبوری هجرت اجباری اگه از تو جدا کرده مرا خیال نکن یه لحظه عشقت رها کرده مرا همش به خود امید می دم ، به طفل دل نَََوید می یم می گم تموم شد حادثه ، فصل رهایی می رسه
وقتی نیستی خونه مون با من غریبی می کنه دل اگه می گه صبورم ، خود فریبی می کنه صدای قناری محزون و غم آلود می شه واسه من هر چی که هست و نیست نابود می شه وفتی نیستی ،گل هستی ،خشک وبی رنگ می شه نمی دونی که چقدر ، دلم برات تنگ می شه وقتی نیستی گلهای باغچه نگاهم می کنند با زبون بسته محکوم به گناهم می کنند گلها می گن که با داشتن یه دنیا خاطره چرا دیوونگی کردی و گذاشتی که بره وقتی نیستی همه پنجره ها بسته میشن با سکوتت تو خونه ، قناریها خسته میشن روز واسم هفته می شه ، هفته برام ماه میشه نفسم به یاد تو یکی یکی آه می شه
پرنده های قفسی عادت دارن به بی کسی
عمرشونو بی هم نفس کز می کنن کنج قفس
